To jest tylko fragment strony.
kliknij tu aby wyświetlić całą stronę

11. Warszawski Festiwal Skrzyżowanie Kultur

MUZYCZNE ŚWIĄTYNIE
21-27 września 2015 r.

festiwal 2015 | aktualności | bilety

PROGRAM:

21.09 (poniedziałek), godz. 19:00

Ogród perski

- Kayhan Kalhor & Ali Bahrami Fard (Iran)
- Alireza Ghorbani (Iran)

22.09 (wtorek), godz. 19:00

Kolektyw Europa

- HulyaiHorod (Ukraina)
- Ethno-Trio Troitsa (Białoruś)
- Nasta Niakrasava (Białoruś)
- R.U.T.A. (Polska)

- Koçani Orkestar (Macedonia)

23.09 (środa), godz. 18:30

Sounds Like Poland

- Ola Bilińska - Berjozkele
- Cukunft
- Maciej Filipczuk & Goście Weselni
- Muzykanci
- Psio Crew
- Banda Nella Nebbia
- Kayah & Transoriental Orchestra

24.09 (czwartek), godz. 19:00

Awangarda i tradycja

- Geomungo Factory (Korea Południowa)
- Şivan Perwer (Turcja)

25.09 (piątek), godz. 19:00

Mistyka źródeł

- Badakhshan Ensemble (Tadżykistan) - Koncert odbędzie się dzięki współpracy z programem Aga Khan Trust for Culture.
- Sain Zahoor (Pakistan)

26.09 (sobota)

godz. 17:00 - Tajemnice rytuału

- Baraji (Korea Południowa)

godz. 20:30 - Trans afrobeatu

- Seun Kuti & Egypt 80 (Nigeria)

27.09 (niedziela)

godz. 11:00 - Mądrości afrykańskich griotów

- Koncert dla dzieci

godz. 19:00 - Szamani i grioci

- Noreum Machi (Korea Południowa)
- Noura Mint Seymali (Mauretania)

Poniedziałek, 21 września
Namiot Festiwalowy, przed PKiN
godz. 19:00

Kayhan Kalhor & Ali Bahrami Fard (Iran)

   Kayhan Kalhor mistrz gry na kemancze, multiinstrumentalista i kompozytor ma w dorobku trzy nominacje do Grammy, występy w Carengie Hall oraz Lincoln Center. Współpracował z nowojorskimi filharmonikami, można go usłyszeć na ścieżce dźwiękowej z "Młodości stulatka" Francisa Forda Coppoli. Studiował w Ottawie i Rzymie, przez długi czas mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Po latach spędzonych na Zachodzie powrócił do korzeni, do ojczystego Iranu. Dziś jest uznawany za najważniejszego ambasadora perskiej sceny muzycznej, który kultywuje tradycje przodków, ale wychodzi też naprzeciw nowym artystycznym wyzwaniom - uwielbia improwizacje, chętnie angażuje się w międzynarodowe projekty. W Warszawie wystąpi razem z Alim Bahrami Fardem, mistrzem gry na 96-strunowym dulcimerze (antyczny instrument perkusyjno-strunowy z pudłem rezonansowym w kształcie trapezu, w który uderza się specjalnymi pałeczkami).



Alireza Ghorbani (Iran)

   Wybitny młody pieśniarz z Iranu, który odkrywa na nowo sztukę wokalną Persji, tradycyjne instrumenty i poezję suficką. Muzyka Ghorbaniego, dzięki skali głosowej artysty i akompaniamencie kemanche (irański archaiczny czterostrunowy instrument o kształcie paraboli, na którym gra się w pozycji kolanowej), taru (tradycyjny perski instrument szarpany, złożony z gryfu i pudła rezonansowego w kształcie dwóch połączonych mis) i zapomnianych instrumentów perkusyjnych przywołuje dawny świat Wschodu. Ghorbani prezentuje to, co najważniejsze w sztuce wokalnej regionu – umiejętność improwizacji, budowania nastroju i talent interpretacyjny. Koncert Ghorbaniego na żywo to połączenie spektaklu, rytuału, modlitwy i melancholijnych pieśni. Podczas występu Ghorbani zabierze publiczność do Gulistanu czyli Ogrodu Róż, który przez wieki inspirował sufickich poetów.

Kayhan Kalhor (Iran),
fot. Todd Rosenberg

Alireza Ghorbani (Iran)

Czwartek, 24 września
Namiot Festiwalowy, przed PKiN
godz. 19:00

Geomungo Factory (Korea Południowa)

   Geomungo to sześciostrunowa cytra, tradycyjny instrument koreański. Czterech młodych muzyków w znakomity sposób przywróciło cytrę współczesnej muzyce. Łączą dawne brzmienia Korei z nowoczesnymi aranżacjami. Na cytrze gra się na siedząco bambusowymi pałeczkami, a poszczególne nuty łączą się w unikatowe dźwięki. Zespół stworzył rozmaite wersje klasycznego geomungo - geomungo elektryczne czy geomungo mini przypominające gitarę. W niezwykłych utworach kwartetu usłyszymy koreańskie dźwięki ludowe splecione z funkowym czy popowym rytmem. Efekt? Zdumiewający! Oba albumy Geomungo Factory ("Metamorphosis" i "Imago") otrzymały świetne recenzje w najbardziej prestiżowych pismach muzycznych na świecie.



Şivan Perwer (Turcja)

   Şivan Perwer porywa publiczność charyzmatyczną osobowością, pełnym emocji głosem i hipnotyzującą muzyką. Podobno już w dzieciństwie błagano go o próbkę talentu - starsi przekupywali go cukierkami, by dla nich śpiewał. Dziś jego głos jest najdonośniejszym wołaniem o wolność dla Kurdystanu. Jego zaangażowane politycznie teksty zyskały popularność w czasie kurdyjskich protestów przeciw irackim naciskom w 1972 r. Przez lata utwory Şivana były zakazane w Iraku, Iranie, Syrii i Turcji. W 1976 r., gdy tureckie władze wydały nakaz jego aresztowania, musiał uciekać z kraju i na długo osiadł w Niemczech. Tam nagrał pierwszy oficjalny album z tradycyjnymi utworami kurdyjskimi. Po raz pierwszy wrócił do kraju dopiero w listopadzie 2013 roku. Dziś ma na koncie 25 wydanych albumów i występy u boku takich sław, jak: Peter Gabriel czy Sting.

Geomungo Factory (Korea Południowa)

Şivan Perwer (Turcja)

Piątek, 25 września
Namiot Festiwalowy, przed PKiN
godz. 19:00

Badakhshan Ensemble (Tadżykistan)

   Niezwykły projekt muzyczny złożony z artystów z Tadżykistaniu. Zespół prezentuje tradycję wokalną i muzyczną kultywowaną w Badakhshan - odosobnionym i trudno dostępnym regionie na wschodzie kraju, położonego wysoko w górach Pamir. Ciekawostką jest, że od wieków istnieją tam dwa języki: potoczny, który nie posiada zapisu graficznego i używany w świątyniach klasyczny język perski. Tradycyjne pieśni folklorystyczne w wykonaniu grupy łączą oba te języki, ukazując bogactwo i unikatowość pamirskiej kultury muzycznej. Liderką pięcioosobowego zespołu jest wokalistka i tancerka Soheba Davlasthoeva. Towarzyszą jej wybitni muzycy, tworzący w rozmaitych gatunkach - od maddoh (pieśni skierowanych do Boga) po pieśni mistyczne, w których słychać setar czy tamburę, tradycyjne instrumenty szyickich muzułmanów z ludu Pamir.



Sain Zahoor (Pakistan)

   Jeden z najpopularniejszych pakistańskich pieśniarzy, uhonorowany prestiżową nagrodą BBC World Music Award. Zahoor prezentuje uliczny nurt qawwali, gatunku muzyki pakistańskiej związanej z sufizmem - mistycznym odłamem islamu. Muzyka, którą tworzy, inspirowana jest pieśniami śpiewanymi w świątyniach i podczas rytuałów związanych z religijnymi uroczystościami. Wersy sufickiej poezji (tzw. kalamy) łączą się u Zahoora w opowieść o boskiej miłości, szacunku i pokoju. Obecnie artysta koncertuje na całym świecie, towarzyszy mu zespół wirtuozów starożytnych instrumentów, grających na tradycyjnych bębnach dholak oraz zaprojektowanej przez Zahoora trzystrunowej wersji ektara, pradawnego pakistańskiego instrumentu szarpanego.

Sain Zahoor (Pakistan),
fot. Waheed Khalid

Sobota, 27 września
Namiot Festiwalowy, przed PKiN
godz. 19:00

Baraji (Korea Południowa)

   Baraji po koreańsku oznacza "pomoc". Niezwykła muzyka, którą tworzy ten zespół, inspirowana jest szamanistycznym obrządkiem Jindo SSitgim, odprawianym w intencji oczyszczenia duszy zmarłych. Śpiew i tańce to istota szamanistycznego rytuału – zespół Baraji przywołuje koreańską tradycję za pomocą ludowych sugestywnych wokaliz i dawnych instrumentów o wyjątkowym brzmieniu. Baraji zdobył rozgłos w 2012 roku w Seulu, wygrywając V Koncert Myriad Wave. Od tamtej pory muzycy odwiedzili kilkadziesiąt światowych festiwali i zostali docenieni nominacją do oficjalnej selekcji APaMM na festiwalu Ulsan World (Ulsan World Music Festival - popularne wydarzenie muzyczne odbywa się w koreańskim mieście Ulsan i jest częścią wielkiego Festiwalu Kultury Cheoyong, jednego z najstarszych w Korei Południowej festiwali poświęconych tematyce wielokulturowości.). W 2015 roku wydali swój pierwszy album Beasohn.



Seun Kuti & Egypt 80 (Nigeria)

   Seun Anikulapo Kuti - nigeryjski muzyk, syn Feli Anikulapo Kutiego - legendarnego multiinstrumentalisty, twórcy afrobeatu i obrońcy praw człowieka. Afrobeat to muzyka i symbol ruchu społecznego, walczącego w Afryce o równe prawa, pokój i wolność. Seun grał z ojcem w zespole Egypt 80 od ósmego roku życia, po jego śmierci w 1997 r. przejął kierownictwo nad grupą. Zespół do dziś gra w niemal niezmienionym składzie. Artysta łączy tradycyjny afrobeat z nowoczesnymi dźwiękami, jazzem czy funkiem. Nie zmienia się jednak muzyczny przekaz - nawoływanie do jedności, współodczuwania i solidarności ze wszystkimi, którzy są krzywdzeni. Seun Kuti koncertuje na całym świecie i chętnie współpracuje z artystami spoza Afryki. Jego ostatni album "A Long Way To The Beginning" powstał w Londynie we współpracy z jazzmanem Robertem Glasperem, a wyprodukowali go Brian Eno i John Reynolds. Na okładce płyty widać wytatuowane plecy Seuna z napisem "Fela Lives".

Baraji (Korea Południowa),
fot. Seung Yull Nah

Seun Kuti & Egypt 80 (Nigeria),
fot. Johann Sauty

Niedziela, 29 września
Namiot Festiwalowy, przed PKiN
godz. 19:00

Noreum Machi (Korea Południowa)

   Aktualnie najsłynniejszy zespół muzyki tradycyjnej w Korei Południowej. Grupa specjalizuje się w wirtuozerskiej muzyce perkusyjnej zwanej Samul-nori. To niesamowita mieszanka elementów tańca i perkusji wywodząca się z ludowego rytuału wykonywanego przez rolników podczas dożynek. Grupa chce odkrywać tradycyjną muzykę koreańską na nowo, tak by pasowała do naszych czasów. Adaptują współczesne nurty muzyczne do tradycyjnych ludowych form, dbając jednak, by pierwotna konstrukcja pozostała nienaruszona. Nazwa grupy odnosi się do określenia perfekcji muzycznej, używanego niegdyś przez koreańskich rybałtów. Określenie noreum machi odnosiło się do muzyka tak utalentowanego, że nikt nie śmiałby z nim rywalizować i nie odważyłby się po nim występować.



Noura Mint Seymali (Mauretania)

   Noura Mint Seymali pochodzi z jednego ze sławniejszych rodów mauretańskich griotów. Śpiewa i gra na ardinie, wywodzącej się z rodzimego kraju dziewięciostrunowej harfie, przeznaczonej tylko dla kobiet. Warsztatu gry i miłości do tego instrumentu nauczyła Nourę jej babcia Mounina. Eksperymentuje z tradycyjnymi brzmieniami, by jak mówi, lepiej je zrozumieć. Korzenne dźwięki miksuje z elementami: bluesa, hip-hopu, flamenco, reggae i funku. Pisze teksty, a mąż akompaniuje jej na gitarze i lutni. Debiutancki album "Tzenni" wydała w ubiegłym roku, od razu przyciągając uwagę mediów, chwaliły ją: "The Guardian", "The New York Times" i "Der Spiegel". Za cel postawiła sobie rozsławienie rodzinnej muzyki w świecie. Ale chce też swoimi występami zwyczajnie sprawiać ludziom radość. W rodzinnej Mauretani śpiewa przede wszystkim na ceremoniach ślubnych, które są pokazami muzycznej wirtuozerii. A koncertuje na całym świecie.

Noreum Machi (Korea Południowa)
fot. Yonghoon Han

Noura Mint Seymali (Mauretania)

Poniedziałek, 21 września
	Namiot Festiwalowy, przed PKiN godz. 19:00 Kayhan Kalhor & Ali Bahrami Fard (Iran) Kayhan Kalhor mistrz gry na kemancze, multiinstrumentalista i kompozytor ma w dorobku trzy nominacje do Grammy, występy w Carengie Hall oraz Lincoln Center. Współpracował z nowojorskimi filharmonikami, można go usłyszeć na ścieżce dźwiękowej z "Młodości stulatka" Francisa Forda Coppoli. Studiował w Ottawie i Rzymie, przez długi czas mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Po latach spędzonych na Zachodzie powrócił do korzeni, do ojczystego Iranu. Dziś jest uznawany za najważniejszego ambasadora perskiej sceny muzycznej, który kultywuje tradycje przodków, ale wychodzi też naprzeciw nowym artystycznym wyzwaniom - uwielbia improwizacje, chętnie angażuje się w międzynarodowe projekty. W Warszawie wystąpi razem z Alim Bahrami Fardem, mistrzem gry na 96-strunowym dulcimerze (antyczny instrument perkusyjno-strunowy z pudłem rezonansowym w kształcie trapezu, w który uderza się specjalnymi pałeczkami). Alireza Ghorbani (Iran) Wybitny młody pieśniarz z Iranu, który odkrywa na nowo sztukę wokalną Persji, tradycyjne instrumenty i poezję suficką. Muzyka Ghorbaniego, dzięki skali głosowej artysty i akompaniamencie kemanche (irański archaiczny czterostrunowy instrument o kształcie paraboli, na którym gra się w pozycji kolanowej), taru (tradycyjny perski instrument szarpany, złożony z gryfu i pudła rezonansowego w kształcie dwóch połączonych mis) i zapomnianych instrumentów perkusyjnych przywołuje dawny świat Wschodu. Ghorbani prezentuje to, co najważniejsze w sztuce wokalnej regionu – umiejętność improwizacji, budowania nastroju i talent interpretacyjny. Koncert Ghorbaniego na żywo to połączenie spektaklu, rytuału, modlitwy i melancholijnych pieśni. Podczas występu Ghorbani zabierze publiczność do Gulistanu czyli Ogrodu Róż, który przez wieki inspirował sufickich poetów.	Kayhan Kalhor (Iran), fot. Todd Rosenberg Alireza Ghorbani (Iran)

Czwartek, 24 września
	Namiot Festiwalowy, przed PKiN godz. 19:00 Geomungo Factory (Korea Południowa) Geomungo to sześciostrunowa cytra, tradycyjny instrument koreański. Czterech młodych muzyków w znakomity sposób przywróciło cytrę współczesnej muzyce. Łączą dawne brzmienia Korei z nowoczesnymi aranżacjami. Na cytrze gra się na siedząco bambusowymi pałeczkami, a poszczególne nuty łączą się w unikatowe dźwięki. Zespół stworzył rozmaite wersje klasycznego geomungo - geomungo elektryczne czy geomungo mini przypominające gitarę. W niezwykłych utworach kwartetu usłyszymy koreańskie dźwięki ludowe splecione z funkowym czy popowym rytmem. Efekt? Zdumiewający! Oba albumy Geomungo Factory ("Metamorphosis" i "Imago") otrzymały świetne recenzje w najbardziej prestiżowych pismach muzycznych na świecie. Şivan Perwer (Turcja) Şivan Perwer porywa publiczność charyzmatyczną osobowością, pełnym emocji głosem i hipnotyzującą muzyką. Podobno już w dzieciństwie błagano go o próbkę talentu - starsi przekupywali go cukierkami, by dla nich śpiewał. Dziś jego głos jest najdonośniejszym wołaniem o wolność dla Kurdystanu. Jego zaangażowane politycznie teksty zyskały popularność w czasie kurdyjskich protestów przeciw irackim naciskom w 1972 r. Przez lata utwory Şivana były zakazane w Iraku, Iranie, Syrii i Turcji. W 1976 r., gdy tureckie władze wydały nakaz jego aresztowania, musiał uciekać z kraju i na długo osiadł w Niemczech. Tam nagrał pierwszy oficjalny album z tradycyjnymi utworami kurdyjskimi. Po raz pierwszy wrócił do kraju dopiero w listopadzie 2013 roku. Dziś ma na koncie 25 wydanych albumów i występy u boku takich sław, jak: Peter Gabriel czy Sting.	Geomungo Factory (Korea Południowa) Şivan Perwer (Turcja)

Piątek, 25 września
	Namiot Festiwalowy, przed PKiN godz. 19:00 Badakhshan Ensemble (Tadżykistan) Niezwykły projekt muzyczny złożony z artystów z Tadżykistaniu. Zespół prezentuje tradycję wokalną i muzyczną kultywowaną w Badakhshan - odosobnionym i trudno dostępnym regionie na wschodzie kraju, położonego wysoko w górach Pamir. Ciekawostką jest, że od wieków istnieją tam dwa języki: potoczny, który nie posiada zapisu graficznego i używany w świątyniach klasyczny język perski. Tradycyjne pieśni folklorystyczne w wykonaniu grupy łączą oba te języki, ukazując bogactwo i unikatowość pamirskiej kultury muzycznej. Liderką pięcioosobowego zespołu jest wokalistka i tancerka Soheba Davlasthoeva. Towarzyszą jej wybitni muzycy, tworzący w rozmaitych gatunkach - od maddoh (pieśni skierowanych do Boga) po pieśni mistyczne, w których słychać setar czy tamburę, tradycyjne instrumenty szyickich muzułmanów z ludu Pamir. Sain Zahoor (Pakistan) Jeden z najpopularniejszych pakistańskich pieśniarzy, uhonorowany prestiżową nagrodą BBC World Music Award. Zahoor prezentuje uliczny nurt qawwali, gatunku muzyki pakistańskiej związanej z sufizmem - mistycznym odłamem islamu. Muzyka, którą tworzy, inspirowana jest pieśniami śpiewanymi w świątyniach i podczas rytuałów związanych z religijnymi uroczystościami. Wersy sufickiej poezji (tzw. kalamy) łączą się u Zahoora w opowieść o boskiej miłości, szacunku i pokoju. Obecnie artysta koncertuje na całym świecie, towarzyszy mu zespół wirtuozów starożytnych instrumentów, grających na tradycyjnych bębnach dholak oraz zaprojektowanej przez Zahoora trzystrunowej wersji ektara, pradawnego pakistańskiego instrumentu szarpanego.	Sain Zahoor (Pakistan), fot. Waheed Khalid

Sobota, 27 września
	Namiot Festiwalowy, przed PKiN godz. 19:00 Baraji (Korea Południowa) Baraji po koreańsku oznacza "pomoc". Niezwykła muzyka, którą tworzy ten zespół, inspirowana jest szamanistycznym obrządkiem Jindo SSitgim, odprawianym w intencji oczyszczenia duszy zmarłych. Śpiew i tańce to istota szamanistycznego rytuału – zespół Baraji przywołuje koreańską tradycję za pomocą ludowych sugestywnych wokaliz i dawnych instrumentów o wyjątkowym brzmieniu. Baraji zdobył rozgłos w 2012 roku w Seulu, wygrywając V Koncert Myriad Wave. Od tamtej pory muzycy odwiedzili kilkadziesiąt światowych festiwali i zostali docenieni nominacją do oficjalnej selekcji APaMM na festiwalu Ulsan World (Ulsan World Music Festival - popularne wydarzenie muzyczne odbywa się w koreańskim mieście Ulsan i jest częścią wielkiego Festiwalu Kultury Cheoyong, jednego z najstarszych w Korei Południowej festiwali poświęconych tematyce wielokulturowości.). W 2015 roku wydali swój pierwszy album Beasohn. Seun Kuti & Egypt 80 (Nigeria) Seun Anikulapo Kuti - nigeryjski muzyk, syn Feli Anikulapo Kutiego - legendarnego multiinstrumentalisty, twórcy afrobeatu i obrońcy praw człowieka. Afrobeat to muzyka i symbol ruchu społecznego, walczącego w Afryce o równe prawa, pokój i wolność. Seun grał z ojcem w zespole Egypt 80 od ósmego roku życia, po jego śmierci w 1997 r. przejął kierownictwo nad grupą. Zespół do dziś gra w niemal niezmienionym składzie. Artysta łączy tradycyjny afrobeat z nowoczesnymi dźwiękami, jazzem czy funkiem. Nie zmienia się jednak muzyczny przekaz - nawoływanie do jedności, współodczuwania i solidarności ze wszystkimi, którzy są krzywdzeni. Seun Kuti koncertuje na całym świecie i chętnie współpracuje z artystami spoza Afryki. Jego ostatni album "A Long Way To The Beginning" powstał w Londynie we współpracy z jazzmanem Robertem Glasperem, a wyprodukowali go Brian Eno i John Reynolds. Na okładce płyty widać wytatuowane plecy Seuna z napisem "Fela Lives".	Baraji (Korea Południowa), fot. Seung Yull Nah Seun Kuti & Egypt 80 (Nigeria), fot. Johann Sauty

Niedziela, 29 września
	Namiot Festiwalowy, przed PKiN godz. 19:00 Noreum Machi (Korea Południowa) Aktualnie najsłynniejszy zespół muzyki tradycyjnej w Korei Południowej. Grupa specjalizuje się w wirtuozerskiej muzyce perkusyjnej zwanej Samul-nori. To niesamowita mieszanka elementów tańca i perkusji wywodząca się z ludowego rytuału wykonywanego przez rolników podczas dożynek. Grupa chce odkrywać tradycyjną muzykę koreańską na nowo, tak by pasowała do naszych czasów. Adaptują współczesne nurty muzyczne do tradycyjnych ludowych form, dbając jednak, by pierwotna konstrukcja pozostała nienaruszona. Nazwa grupy odnosi się do określenia perfekcji muzycznej, używanego niegdyś przez koreańskich rybałtów. Określenie noreum machi odnosiło się do muzyka tak utalentowanego, że nikt nie śmiałby z nim rywalizować i nie odważyłby się po nim występować. Noura Mint Seymali (Mauretania) Noura Mint Seymali pochodzi z jednego ze sławniejszych rodów mauretańskich griotów. Śpiewa i gra na ardinie, wywodzącej się z rodzimego kraju dziewięciostrunowej harfie, przeznaczonej tylko dla kobiet. Warsztatu gry i miłości do tego instrumentu nauczyła Nourę jej babcia Mounina. Eksperymentuje z tradycyjnymi brzmieniami, by jak mówi, lepiej je zrozumieć. Korzenne dźwięki miksuje z elementami: bluesa, hip-hopu, flamenco, reggae i funku. Pisze teksty, a mąż akompaniuje jej na gitarze i lutni. Debiutancki album "Tzenni" wydała w ubiegłym roku, od razu przyciągając uwagę mediów, chwaliły ją: "The Guardian", "The New York Times" i "Der Spiegel". Za cel postawiła sobie rozsławienie rodzinnej muzyki w świecie. Ale chce też swoimi występami zwyczajnie sprawiać ludziom radość. W rodzinnej Mauretani śpiewa przede wszystkim na ceremoniach ślubnych, które są pokazami muzycznej wirtuozerii. A koncertuje na całym świecie.	Noreum Machi (Korea Południowa) fot. Yonghoon Han Noura Mint Seymali (Mauretania)

To jest tylko fragment strony.kliknij tu aby wyświetlić całą stronę

To jest tylko fragment strony.
kliknij tu aby wyświetlić całą stronę