To jest tylko fragment strony. |
RADIO AZJA 2015
Archiwum:
Radio Azja 2014
22 grudnia w warszawskim klubie Hydrozagadka wystąpi wietnamski duet etno-jazzowy: Nguyen Le & Ngo Hong Quang
Będzie to niezwykłe spotkanie światowej klasy mistrza jazzowej gitary oraz wokalisty i wirtuoza wietnamskich instrumentów tradycyjnych. Fuzja południowoazjatyckiej muzyki ludowej, klasyki rocka i jazzowej improwizacji. Wyjątkowy koncert duetu, który w poszukiwaniu doskonałości przekracza granice gatunku i łączy tradycje muzyczne świata, tworząc dynamiczne i pełne energii brzmienie.
Nguyen Le, kompozytor, gitarzysta, bywalec europejskich i amerykańskich scen muzycznych jest liderem zespołów, w których pojawiają się największe gwiazdy jazzu i world music. Na swoim koncie ma kilkanaście autorskich płyt oraz wiele albumów, do udziału w których został zaproszony jako solista. Jego najbardziej znany album to wydane w roku 2011 "Songs of Freedom" będące egzotyczną i ekscentryczną wariacją na temat hitów lat 70. Inne znane i docenione tytuły to "Tales from Vietnam", "Three Trios" czy "Walking on tiger's tail" Nguyen Le współpracował z wieloma muzykami jazzowymi wielkiego formatu, m. in. z Dee Dee Bridgewater, Quincy Jonesem, Urim Cainem, Johnnym Griffinem, Trilokiem Gurtu czy Johnem McLaughlinem.
Ngo Hong Qang pochodzi z niewielkiej wioski na północy Wietnamu. Już jako dziecko rozpoczął naukę gry na Dan Nhi, Dan Bau oraz Dan Tinh - lutniach używanych w wietnamskiej muzyce ludowej. Po ukończeniu Narodowego Konserwatorium Muzycznego w Hanoi podjął studia kompozytorskie w Amsterdamie. Jego pasją jest łączenie muzyki tradycyjnej z formami współczesnymi.
Bilety:
Przedsprzedaż: 25 zł, do nabycia na stronie: www.radioazja.pl
W dniu koncertu: 30 zł, do nabycia w klubie.
Kolejne koncerty z serii Radio Azja odbędą się w lutym, październiku, listopadzie i grudniu 2016.
:: Partnerzy: Hydrozagadka, Festiwal Filmowy Pięć Smaków
:: Projekt współfinansuje m.st. Warszawa
:: Organizator: Fundacja Sztuki Arteria
Artyści:
NGUYEN LE
Niewielu muzyków uosabia słowo "fusion" dosadniej niż urodzony w Paryżu gitarzysta wietnamskiego pochodzenia Nguyên Lê. Muzyk od ponad 25 lat eksploruje konwencjonalną definicję gatunku, wprowadzając do sfery jazzu rockową energię i elementy muzyki świata.
(All About Jazz)
Nguyên Lê jest utalentowanym, nowatorskim muzykiem, który nadał swojemu instrumentowi całkowicie unikalne brzmienie. W post-hendrixowskim świecie gitary jazzowej stoi w jednym rzędzie z Friselem, Johnem Scofieldem, Mikiem Sternem i Allanem Holdsworthem.
(Jazztimes)
fot. Nathalie Roze 2009Nguyên Lê urodził się w Paryżu w rodzinie pochodzenia wietnamskiego. Grę na bębnach rozpoczął w wieku 15 lat, później zainteresował się także gitarą i elektryczną gitarą basową. Studiował sztuki wizualne i filozofię, potem całkowicie poświęcił się muzyce tworząc wieloetniczny zespół "Ultramarine".
Swoją muzyczną karierą rozwijał w O.N.J. - francuskiej narodowej orkiestrze jazzowej, w której odpowiedzialny był za syntezatory i efekty komputerowe, a także komponował utwory dla orkiestry. Pracuje jako muzyk solowy, a także współpracuje z Paulem McCandlessem, Artem Lande, Deanem Johnsonem i Joëlem Allouche, z którymi po udanej trasie koncertowej nagrywa album, "Zanzibar". Rok później powstaje "Init" - trio z André Ceccarellim, François Moutinem i gościnnym występem Boba Berga. Jednocześnie zawiązuje kolejny zespół, z którym tworzy projekt poświęcony muzyce Jimiego Hendriksa, znajdą się w nim Corin Curschellas, Steve Argüelles i Richard Bona.
Od roku 1993 roku występuje z WDR Big Band w Kolonii, zwłaszcza z kompozytorem i dyrygentem Vincem Mendozą. Nguyên Lê brał udział w trzech jego projektach - "Jazzpaña", "Sketches" i "Downtown". W kwietniu 1994 roku wystąpił gościnnie w roli solisty w suicie Boba Brookmeyera "The New Yorker", grając z Dieterem Ilgiem i Dannym Gottliebem - muzykami, z którymi założył swoje pierwsze trio i w 1994 roku nagrał płytę "Million Waves".
W 1995 roku nagrywa "Azure Moon" z WDR Big Band, bierze też udział w projekcie "Universe of Jimi Hendrix" u boku, między innymi, Triloka Gurtu, Terry'ego Bozzio, czy Cassandry Wilson. Lista muzyków, z którymi pracuje jest długa: John McLaughlin, Michel Petrucianni, Markus Stockhausen, Enrico Rava, Ray Anderson, Kenny Wheeler, John Taylor, Dave Douglas, Wolfgang Pushnig, Uri Caine, Tigran Hamasyan, Herbie Hancock, John Scofield, Joe Lovano...
W 1996 Nguyên Lê tworzy "Tales from Viêt-Nam", entuzjastycznie przyjęty przez międzynarodową krytykę album dedykowany muzyce wietnamskiej, na którym spotkali się muzycy jazzowi i tradycyjni. Towarzyszy mu "Of the Moon & the Wind" - projekt, w którym tradycyjni i współcześni tancerze wietnamscy zostają włączeni do orkiestry "Tales from Viêt-Nam".
W 1997 roku Lê wydaje swoja piątą płytę, "3 Trios". W 1998 i 1999 roku nagrywa dwie płyty z kwartetem Paola Fresu - "Angel" i "Metamorfosi". W 1998 roku powstaje też album "Maghreb & Friends" eksplorujący muzyczne tradycje Maghrebu, nagrany w ścisłej współpracy z muzykami z Algierii.
W 2002 roku ukazuje się "Purple", płyta poświęcona muzyce Jimiego Hendrixa, jeden z najpopularniejszych dotąd albumów Lê. Zajmuje pierwsze miejsce na liście przebojów brytyjskiego magazynu "Jazzwise", towarzyszy mu światowa trasa koncertowa.
Trzy lata później Lê nagrywa "Walking on the Tiger's Tail", nowy album z udziałem przyjaciół - Arta Lande,Paula McCandlessa i Jamey'ego Haddada. Dziennik "Le Monde" opisał go jako "wszechświat, w którym połączenie akustyki i elektroniki, improwizacji i kompozycji, wewnętrznej delikatności i wirtuozerskiej ekspresji osiąga idealną równowagę".
Rok 2006 obfituje w nowe projekty. Le pisze muzykę do filmów "Le Sheitan" Kima Chapirona i "Saigon Eclipse" Othello Khanha, nagrywa elektroniczny, mistyczny duety z Paolo Fresu i Dhaferem Youssefem, pracuje przy ostatnim albumie Uriego Caine "Mozart". Nguyên Lê jednogłośnie otrzymuje też tytuł "Django d'Or" dla najlepszego gitarzysty.
Rok później premierę ma "Saiyuki" - azjatyckie trio z Mieko Miyazaki i Prabhu Edouardem, ze specjalnym udziałem Hariprasada Chaurasii. W 2011 francuski minister kultury przyznaje mu tytuł Kawalera Orderu Sztuki i Literatury, otrzymuje nagrodę im. Django Reinhardta of francuskiej akademii jazzu.
Wydany w 2011 roku album "Songs of Freedom" to egzotyczna i ekscentryczna interpretacja hitów z lat 70-tych. Płyta została entuzjastycznie przyjęta przez międzynarodową prasę, znalazła się też na szczytach jazzowych rankingów popularności na Amazonie i iTunes.
W 2013 roku Lê produkuje album "Dao Dao" z pochodzącym z Hanoi wokalistą Tungiem Duongiem, za który otrzymuje w Wietnamie nagrody dla najlepszej piosenki roku, człowieka roku, i najlepszego show roku. Rok później ukazuje się płyta "Celebrating the Dark Side of the Moon", zbiór bardzo osobistych wersji słynnego albumu Pink Floyd, w aranżacjach NDR Big Band, Youn Sun Nah, Gary'ego Husbanda i Michaela Gibbsa.
W 2015 roku Nguyên Lê, obok Billa Frisella i Patha Metheny, zostaje nominowany do tytułu najlepszego gitarzysty "Echo Jazz 2015".NGO HONG QUANG
Od lat Ngô Hồng Quang i jego magiczny instrument Đàn Nhị przyciągają publiczność w Azji i Europie. Quang urodził się i wychował w wiosce Hai Duong na północy Wietnamu. W wieku 11 lat rozpoczął naukę gry na Đàn Nhị i szybko zakochał się w instrumencie, który do dziś pozostaje jego wiernym towarzyszem. W konserwatorium w Hanoi studiował i grał na Đàn Bầu, wyjątkowym wietnamskim instrumencie o zaledwie jednej strunie. Poza Đàn Nhị i Đàn Bầu, Quang gra też na bębnach, Đàn Môi i Đàn Tre (zmodyfikowanej wersji Kn'y), Đàn Tính (instrument o trzech strunach).
Quang jest także utalentowanym wokalistą, znanym z własnych interpretacji Dân ca (piosenki tradycyjne).
Od 1995 do 2006 roku Quang studiował w narodowym konserwatorium w Hanoi, gdzie następnie nauczał gry na Đàn Nhị. Obecnie studiuje kompozycję w konserwatorium w Amsterdamie.
Informacje o instrumentarium:
1. Dan Nhi: dwustrunowe skrzypce Nhi pojawiły się w Wietnamie w X wieku. Korpus wykonany jest z palisandru, ma kształt pustej tuby o długości do 15 cm. Koniec rezonatora pokryty jest skórą pytona lub iguany. Okrągła podstrunnica nie posiada progów. Wygięty w łuk smyczek wykonany jest z bambusa lub drewna, umieszcza się go pomiędzy dwoma strunami instrumentu. Tradycyjne Nhi ma dwie jedwabne struny, od niedawna zastępuje się je strunami metalowymi.
2. Dan Bau: Instrument szarpany, jednostrunowy. To jeden z najbardziej niezwykłych instrumentów wietnamskich. Długa struna rozpięta jest na drewnianym lub bambusowym korpusie, jej koniec znajduje się w umieszczonym z boku dodatkowym rezonatorze, którego położenie można modelować, co daje efekt "zaginającego się" dźwięku.
3. Dan Tính: bezprogowa lutnia używana przez niektóre mniejszości etniczne w północnym Wietnamie. Ma trzy struny, używa się go do akompaniowania pieśniom podczas rytuałów i wydarzeń.
4. K'ny: Instrument pochodzi z centralnych wyżyn Wietnamu. To chordofon smyczkowy, jedyny rodzaj skrzypiec używany przez lud Giarai. Jego główną część stanowi bambusowa tuba. Na K'ny grają wyłącznie mężczyźni. Giarai wierzą, że w mistycznych tonach K'ny słychać głos Boga.
